Recreatiegebied it Soal in Workum ligt aan de Friese IJsselmeerkust en is omgeven door beschermde natuurgebieden: Natura 2000-gebied IJsselmeer, Workumer Binnenwaard en Buitenwaard en Stoenckherne. Bij de uitbreiding van een bedrijf bij dergelijke natuurgebieden moet vooraf goed onderzocht worden of die uitbreiding geen belangrijke negatieve gevolgen heeft voor de natuurgebieden.
Voor de uitbreiding van het recreatiegebied is door de gemeenteraad van Súdwest-Fryslân een bestemmingsplan opgesteld. Hiertegen hebben cliënten een zienswijze ingediend omdat er naar hun mening onvoldoende rekening werd gehouden met de omliggende natuurgebieden. Zo mocht er tegen de grenzen van de natuurgebieden een parkeerterrein worden ingericht en een bedrijfsloods worden gebouwd voor de stalling en werkzaamheden aan boten, waardoor onder meer vogels ernstig zouden worden verstoord en de landschappelijke waarden van de natuurgebieden zouden worden aangetast. De gemeenteraad achtte de zienswijzen ongegrond omdat er een natuurtoets was opgesteld, waarin werd geconcludeerd dat de uitbreiding geen negatieve effecten zou hebben op de natuurgebieden.
Cliënten hebben mij daarop verzocht om namens hen beroep en een verzoek om voorlopige voorziening in te dienen bij de (Voorzitter van) de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State. Na bestudering van de natuurtoets bleek mij, dat het bestemmingsplan veel meer activiteiten en bouwwerken toestond en bovendien veel dichter bij de natuurgebieden dan waar in de natuurtoets vanuit was gegaan. De Voorzitter was er hierdoor niet van overtuigd dat het bestemmingsplan geen significante gevolgen zou hebben voor het Natura 2000-gebied en heeft op 24 april 2013 het bestemmingsplan geschorst.
In opdracht van de Afdeling heeft de Stichting Advisering Bestuursrechtspraak voor Milieu en Ruimtelijke Ordening (StAB) een deskundigenbericht uitgebracht. Hierin kwam onder meer naar voren dat het bestemmingsplan meer activiteiten en bouwwerken mogelijk maakt dan waar in de natuurtoets van uit is gegaan. Op 3 december 2013 heeft de Afdeling het beroep behandeld. Tijdens de zitting erkende ook de gemeente dat het bestemmingsplan ruimer was opgesteld dan zij had bedoeld en dan waar de natuurtoets van uit was gegaan. De Afdeling heeft daarop vorige week het beroep van cliënten gegrond verklaard en het bestemmingsplan vernietigd.
Conclusie: in een natuurtoets dient met de maximale mogelijkheden rekening te worden gehouden die een bestemmingsplan biedt.
